Over mijzelf
Ik ben Ron Schrijver. Ik vind het heel belangrijk om te werken en te leven in een cultuur waar openheid en eerlijkheid voorop staat. Maar vind het even zo belangrijk dat die openheid en eerlijkheid gebeurt met respect voor, en vertrouwen in de goede intentie van, anderen. Ik zou daar zelf ook altijd het goede voorbeeld in willen zijn. Zo heb ik op de verschillende werkplekken vaak bemiddeld waar dat goed uitkwam. Of het ging om de samenwerking tussen collega's, het contact tussen de verschillende disciplines of tussen volwassenen en kinderen of kinderen onderling, ik heb in het gevecht tussen gevoel en verstand altijd graag de positieve, ontwikkelingsgerichte, mindset willen benadrukken.
Met enthousiasme en passie heb ik de zorgafdeling voor cognitief talent opgezet en verder ontwikkeld op een school in Haren. Dit beleid was een belangrijk onderdeel van het excellentieprofiel waarmee we in 2012 excellente school zijn geworden. Dit predicaat hebben we t/m 2021 gehouden. Ik heb hier veel ontwikkelruimte gekregen. Daar ben ik zeer dankbaar voor en heb daarom alles wat binnen mijn mogelijkheden ligt ingezet om in deze zorg voorop te lopen en de school op de kaart te zetten. Hierbij heb ik mooie dingen mogen meemaken en veel deskundigen mogen ontmoeten. In 2021 heb ik Quint Campus opgezet. Eerst als digitale leeromgeving voor cognitief talent, later als informatiebron voor collega's.
Ik ben hartpatiënt en heb verschillende oncologische behandelingstrajecten achter de rug. De situatie betreffende mijn hart is stabiel en de laatste oncologische behandeling is met succes afgerond. En dat is bijzonder, want ik was eigenlijk al uitbehandeld. Eerlijkheidshalve moet ik hier vermelden dat ik op energetisch gebied heb moeten inleveren en dat de naweeën van de laatste behandelingen nog spelen. Het gebrek aan B-cellen en tekort aan neutrofielen maken mij kwetsbaar. Onder de mensen komen is een risico. Maar ik hoop mij, met deze site, nog betekenisvol in te kunnen zetten.
Ik kan heel trots zijn op mensen die bij me horen. Zo ben ik trots op mijn kinderen en mijn naaste familie, want daar heb ik het zeer mee getroffen. En op mijn vrouw, maar die heb ik natuurlijk in alle zorgvuldigheid zelf uitgekozen. Het fijne hierbij is dat ze ook voor mij heeft gekozen. Ook kan ik trots zijn op een fijne werksfeer in de klas. Trots op de kinderen die het als vanzelfsprekend beschouwen dat ze de kans die ze krijgen om zich te ontwikkelen goed benutten.
Vanuit antropologisch oogpunt zou ik mezelf voor een groot deel in het existentiële mensbeeld plaatsen. Dat betekent o.a. dat ik mezelf verantwoordelijk acht voor mijn handelen. Dat ik mijn invloed op de dingen die om mij heen gebeuren niet onderschat. Zo zal ik mezelf wel eens tot de orde roepen en voornemen dat ik het een volgende keer beter moet doen. Maar ik mag ook trots zijn op dingen die ik voortbreng, of die mij overkomen, die goed uitpakken. Soms is dat een eigen gecomponeerd muziekstuk, soms een goed gelukt gesprek. Maar meestal heeft dat veel te maken met het gevoel dat ik iets voor een ander kan betekenen. Ik denk dat dit voor veel mensen geldt. Je doet je best, niet om dankbaarheid te krijgen maar om betekenisvol te zijn. En soms ontstaat er een gelegenheid dat anderen laten merken dat ze waarderen wat je doet. Dat hoeft natuurlijk niet maar het is wel fijn. Een goed fuctioneringsgesprek, een bedankje van een leerling voor de geboden hulp, een blij vertrekkende ouder na een toch ingewikkeld gesprek, een goede beoordeling van de inspecteur of jurylid, een positief getuigschrift.